DE NACHTTREIN NAAR CHIANGMAI LAATSTE ETAPPE.

Per trein naar Chiangmai is best een belevenis. Toen we goed en wel op onze stoelen zaten en de trein door het Thaise landschap rolde, gingen ons rijstvelden, kleine dorpjes, bebouwing, bossen, watertjes ja een heel scala aan bezienswaardigheden voorbij, die je wanneer je per vliegtuig reist gewoon mist. Alle ramen en deuren open. Je kunt gewoon gaan en staan waar je maar wilt. Haast alle wagons waren goed bezet met mensen voor diverse bestemmingen. Toen we reeds  een aantal kilometers gevorderd waren, kwamen er achterelkaar verkopers van  alles en nog wat langs. Op een speciale toon en manier prijzen ze hun waar aan. Van rijstmaaltijden, snoeperijen, speelgoeddingetjes, kaarten, boekjes, schriften, flesjes water, blikjes fris en bier ja echt de duvel en zn ouwe moer. Je verveelt je geen moment. Onze coupe was gevuld met een divers gezelschap. Veel Thaise mensen, verschillende Europeanen, Amerikanen, Canadezen. En veel meiden in groepjes of alleen. Wij denken dat de meisjes en vrouwen die in Azie reizen veel willen zien van landschap en bevolking. De mannen en jongens zoeken iets anders in Thailand. Die blijven in Patthaya, Bangkok en andere grote uitgaansplaatsen met veel vertier in bars, nachtclubs en stranden. Dat zoeken meiden beslist niet. De reis vlotte goed. Voor we het wisten was het 18.00 uur  en werd het donker. Met het ondergaan van de zon werd het ook wat frisser. Enkele ramen moesten zelfs gesloten worden. De avond vorderde. Het geloop van verkopers nam langzaam af. De mensen begonnen zich in te pakken. Mutsen met oortjes, petten, dekens, dikke jassen, alles wat maar beschermde tegen wind en kou werd tevoorschijn gehaald en aangetrokken. En daar zaten wij zonder dekens, zonder mutsen, zonder dikke jassen. Gelukkig had Mauke een fleece jasje bij de hand. De schrijver van dit blog ontfermde zich heel snel erover. Mijn vrouwtje had  toevallig een nogal warm vestje aan met lange mouwen aan. Lange tijd konden we ons redelijk weren tegen de kou. Om wat beweging te hebben zijn we om de beurten maar naar de toiletten gelopen, die vrij ver van ons verwijderd waren. Als man een plasje doen op zo'n toilet is een hele toer. De trein wiebelt, schudt, je wordt heen en weer geslingerd, ja je moet heel goed richten om er geen zooitje van te maken. Als vrouw heb ik geen ervaring. Om 23.00 uur heb ik de conducteur benaderd of alle ramen gesloten konden worden. De meeste gingen goed dicht, sommigen niet en kierden. Wind overal. Soms stopte de trein op een klein station tijdens de rit. Even verpozing. Een greep uit de plaatsjes langs de route: BanThaKli, Nakhon Sawan, TjemSeng, SilaAt, Den Chai, Lampang, Lamphur en uiteindelijk Chiang Mai. Juist toen we wilden gaan slapen nou ja proberen dan, kwam de aardige conducteur, ook gehuld in winterkleding ons zeggen dat we goed op onze spullen moesten passen. Tijdens de slaapperiode werd er heel vaak gejat, een groot probleem in de trein vertelde hij erbij. Handen op onze heuptassen en alert blijven, dat was wat wij deden. Met het uur werd het kouder. De wind gierde om onze hoofden, voelde heel akelig aan. In onze handbagage hadden we diverse

handdoeken. Die gebruikten we als hoofddoeken en dekentjes. Brrrrrrrrr. ja koud was het....brrrrrrrr. Maar die gekke doekjes hielpen ons toch te beschermen. We zagen er als een stel bizarre zombies uit. Tegen halfvijf liep de trein de voorstad van Chiangmai binnen. Om vijf uur arriveerden we op het station. Moe, verkleumd en hongerig. Gauw warme kleding uit de koffers gehaald. In de restauratie hebben we een ontbijt genuttigd en liters hete koffie gedronken. Onze lichaamstemperatuur steeg en steeg. We voelden ons weer behaaglijk. Met een taxibusje hebben we ons voor 100 Baht naar Awanahouse laten rijden.

http://www.mauke-henk.blogspot.com
http://www.campervrij2.nl

DE TREIN NAAR CHIANGMAI op 20 december 2013

20 december 2013.
Vandaag vertrekken we per trein naar het noorden. Chiangmai wordt onze reisbestemming.Duizend kilometer over de rails. In de ochtend koffers gepakt, kamer op geruimd en naar beneden getogen. De eigenaar hielp ons een handje met de koffers, die best z waar zijn hoor. Om kwart over een een tuk-tuk besteld. Voor 60 Baht worden we dan naar het station gebracht. In de tijd die we over hadden nog een mooie tempel bezocht, want daar kom je toch voor in Ayutthaya. Nog wat boodschapjes gedaan bij de SevenEleven en toen terug naar Baan Suan Guesthouse. In de prachtige tuin hebben we ons een comfortable plekje uitgezocht onder een prachtige boom met leerachtige grote bladeren. Bij de eigenaar lekkere geroosterde sandwiches besteld en 2 bekers heerlijke koffie en genoten van de rust, de tuin,  het sjilpen van de prachtige locale vogeltjes en de totale sfeer. Op de afgesproken tijd stond de tuk-tuk voor de deur om ons op te halen. De koffers werden door de driver naar de driewieler gebracht en we konden instappen. "Pas op je hoofd", ja dat moet je ook echt doen want die karretjes hebben een laag dak, je stoot je knar voor je het weet. Met een rotgang manouvreerde de driver( een jong vrouwtje) de tuk-tuk door het altijd drukke verkeer. In een twintig minuten stonden we voor het station. Het vrouwtje hielp ons de koffers het trapje op te sjouwen en

daar stonden we. Snel waren we het gebouwtje doorgesjokt. Het was keidruk, het leek er net op of heel Thailand met de trein mee wilde. Ook het perron was bomvol, tenauwernood konden we een  leeg bankje bemachtigen. Ruim een uur de tijd hadden we nog alvorens de trein zou komen. Op de tickets stond bij nadere inspectie keurig in het Engels vermeld welke wagon en welke stoelen voor ons bestemd waren. Wagon 9......stoel 13 en 14, die waren voor ons gereserveerd. Omdat je niet precies weet waar wagon 9 ongeveer zou stoppen heb ik het bij de dienstdoende perronchef nagevraagd. Op het perron is eigenlijk van alles te zien. Tientallen verschillenden mensen sjokten met hun vaak kleine koffertjes op wieltjes voorbij op weg naar een of andere bestemming. Allerlei versnaperingen kun je kopen. Op geregelde tijden brult een man door de luidsprekers dat er een trein in aantocht is met die of die bestemming. Dat geluid is zo hard en weergalmt door de holle ruimtes, een gesprek moet je gewoon beeindigen want daar is dan helemaal niets meer van te verstaan. Toen ik nieuwsgierig een rondje maakte met fototoestel in de aanslag liep ik langs een houten tafel waar een aardig grietje aanzat, beetje alternatief, knap bekkie, keek wat lodderig  maar helder uit haar mooie groenblauwe ogen. Haar kapsel was kort en krullerig. We raakten aan de praat. Ze was een Duitse en kwam uit Dresden. Reisde zoals vele meiden moederziel alleen. Ze vroeg me waar ik vandaan kwam, uit Holland zei ik in perfect Duits. Wohin fahren Sie jetzt.  Wir...meine Frau und ich fahren nach Chiangmai im Norden, was mijn antwoord. Vanzelfspekend vertelde ze ook waar zij naar toe ging. Sie reden gut Deutsch was haar volgende opmerking. Danke, zei ik. Wie lange reisen Sie in Asien was mijn volgende vraag. Drei oder vier Monaten, ich weiss noch nicht genau. Zo zie je maar....een meisje alleen......heel ondernemend. Verder wensten we elkaar een goed verblijf en viel Gesundkeit en namen afscheid.  Nou de trein rolde tien minuten over tijd het station binnen. De perronchef keek naar ons en wees naar rechts.....coupe 9 bevond zich in de twee na de laatste wagon. Het was een hele toer om de trein binnen te klauteren. De ijzeren opstap was nogal ver van het perron af. Maar we werden geholpen. Naar rechts moesten we met de koffers. Op ongeveer een derde van coupe 9 waren onze plaatsen. De koffer van Maukie kon net door het nogal smalle pad. De mijne moest ik boven de stoelen uittillen. Gelukkig kregen we een helpende hand van de conducteur, een grote lange man in uniform met pet op. Koffer van Maukie boven ons, de mijne aan de andere zijde (rechts) in het rek. "He....he.....we zitten", riepen we in koor. De trein zette zich in beweging. Langzaam tufte de enorme diesel het station uit met wel een veertien wagons achter  zich. Prachtig..........

AYUTTHAYA IN DRIE DAGEN 2013

Achttien tot en met 20 december in Ayutthaya.

Beiden hebben we als een blok geslapen in ons tijdelijke onderkomen Baan Suan Guestthouse in de oude hoofdstad van Thailand Ayutthaya. Dit Guesthouse ligt heel gunstig t.o.v. de oude tempels uit de 13e-15e eeuw. Slechts op 200 meter lopen is de eerste grote tempel gesitueerd. Dit is de Wat Ratchaburana, gesitueerd aan de overkant van de vijver rondom de Wat Phra Ram. In 1424 is de Wat Ratchaburana gebouwd door de zevende koning van Ayutthaya Borom Rachathirat II (1424-1448). We raakten diep onder de indruk van de oppervlakte met de vele bouwwerken die deze machtige Wat besloeg. In de loop der eeuwen zal hier beslist veel gebeurd zijn

Negentien december.

Vandaag hebben we bij de manager van het Guesthouse een middagtrip geboekt. We zullen om 4 uur in de middag met een tuktuk naar de Chao Phraya River gereden worden en gaan daarna in een boot voor ca 10 personen de rivier een eind bevaren en diverse tempels bezoeken. We zijn benieuwd. In de ochtend kennis gemaakt met Frank en zijn vader. De vader is ooit uit China gekomen en als immigrant in Canada opgeomen. Twee heel hartelijke mensen. Frank is een echte prater en verkenner. Hij wist van alles te vertellen en hij was behoorlijk prijsbewust. Hij nodigde ons uit om naar Canada te komen. We konden dan gebruik maken van zijn huis en  car. We hebben e-mail uitgewisseld. We zijn met zijn vieren in de tuk-tuk naar het station gereden, waar zij de trein naar Chiangmai zouden nemen en wij de tickets voor de volgende dag gingen bespreken. De prijs was 732 Baht voor 2 personen met alle bagage. Helaas was er geen plaats meer in de slaapwagon, tot 1 januari was deze ruimte volgeboekt. Wij moesten genoegen nemen met 2 slaapstoelen. Precies om  4 uur werden we opgehaald en naar de grote rivier gebracht. Met ons gingen 3 meiden mee, twee uit Berlijn en 1 uit Finland. Ze maakten een grote Azie-trip op eigen houtje. Bij de rivier moesten we voorzichtig overstappen op een soort lange kano met een enorme motor op  de achtersteven. Lage bankjes waren de zitplaatsen. Mauke vond het best eng, dat gewiebel bij het instappen. Maar we kregen een enorme ondersteuning van de captain en twee medepassagiers, een jongen uit Brussel en de ander uit Keulen. De trip was heel leuk, we hebben er van genoten.

VERTREK UIT UDEN RICHTING DUSSELDORF/BANGKOK.

 REIS NAAR THAILAND 2013-2014
Op 16 december vertrokken. Onze lieve schoonzoon Robert heeft ons per auto naar het vliegveld in Dusseldorf gebracht waar we om half zes arrveerden. Onderweg heeft hij per mobiel D-reizen benaderd om te vragen bij welke gate we moesten  inchecken. Dit bleek C te zijn. Daarna was alles een fluitje van een cent. Bij de balie van Air Berlin konden we de koffers kwijt. We hadden ruimschoots de tijd om nog wat te shoppen.Niet dat we iets gekocht hebben. Wat moeten we in hemelsnaam met parfum. Daar werd je echt mee doodgegooid, alle dure merken waren aawezig. De prijzen logen er niet om, wel op alles 50%korting. Maar dat wat ik taxfree zocht was niet te vinden.
Klokslag 21.00 uur zaten we op 10.000 meter. Onze stoelen waren aan het gangpad in een rijtje van vier,  voorin het toestel net boven de vleugel aan de stuurboordzijde (rechts dus). Abu Dhabi here we come. Om kwart voor zeven in de ochtend circelden we boven de dessert. Een eindeloze zandwoestenij. Plotseling wolkenkrabbers. Uit het niets dook het vliegveld op. De bedrijvige stewardessen controleerden of iedereen in de gordels zat, hier en daar een aanwijzing en toen alles oke was een seintje naar de hoofdsteward. Zelf namen de dames plaats op de klapstoeltjes bij de gangways ook in de gordels. Het boordlicht op half en landen maar. Een raar gevoel in je buik kondigde aan dat de grote vogel vrij snel aan hoogte verloor. Door een patrijspoort zagen we beton, de strip, een brede lange baan met aan weerszijden speciale lampen. Plotseling gerammel, we maakten kontakt met de landingsstrip. Palmen, gebouwen, van alles vloog voorbij. De snelheid nam af door tegengas, de motoren brulden. En toen werd het rustig. We waren veilig geland.
17 december, 06.35 uur plaatselijke tijd, stapten we uit het vliegtuig. Wat een primitieve bedoening daar op Abu Dhabi airport. Zal wel van tijdelijke aard zijn. Men is daar nog met van alles en nogwat bezig. Met een brede lange trap geplaatst voor de exit verlieten we het toestel. Beneden stond reeds een shuttlebus klaar. Met dit voertuig werden alle passagiers voor Bangkok naar Etihad Airways gebracht. Na een tiental minuten arriveerden we bij de pier van Etihad. En daar stonden ze, de blinkend witte vogels te pronken in de zon. Via diverse gangways en corridors naar de checkin en paspoortcontrole. Weer die verdomde poortjes waar je als een boef gefouilleerd wordt. (TEGENWOORDIG NODIG !!!) Als je clean bevonden bent mag je door naar de taxfreeafdeling. Weer niet gevonden wat ik zocht. Snel een toilet opgezocht om te plassen en ons op te frissen en dan rustig wachten in de ticketscontrole-ruimte. Om 9.10 u plaatselijke tijd vertrokken we naar Bangkok. We kregen twee stoelen bij de gangway in een rijtje van drie aan het gangpad. Dus beenruimte in overvloed. De verzorging was ook hier perfect, niets was de mooie stewardessen van Etihad teveel, ze gaven je een gevoel van uiterste tevredenheid. In de loop van de morgen konden we onze horloges op de Thaisetijd instellen. Het tijdverschil met Thailand bedraagt 3 uur.Rond 18.00 uur Thaise tijd stapten we in Bangkok uit het toestel. Bij de paspoortcontrole een visum voor 30 dagen gekregen en toen konden we voor een taxi gaan zorgen. Die was vrij snel gevonden. Voor 1200 Baht werden we naar Ayuthaya gereden. Het was inmiddels donker geworden. De taxichauffeur wist het adres van Baan Suan Guesthouse direct te vinden. We hadden via internet een kamer besproken dus de eigenaar wist van onze komst. Om kwart voor negen stonden we in onze kamer op de 1e etage. Moe maar voldaan.

VERTREK 16 DECEMBER UIT UDEN......

OVER EEN KLEINE WEEK IS HET ZOVER>>>>>>>>

Nog precies 1 week en dan is het zover.Thailand roept........... We verheugen ons op de reis. Willen weer de aangename sfeer van Azie proeven. Andere mensen tegenkomen en oude vrienden ontmoeten. 
Momenteel zijn we de koffers aan het pakken, de rugzakken reisklaar maken en allerlei andere zaken aan het regelen. Een reis van drie maanden vraagt gewoon om een zekere voorbereiding.