DE TREIN NAAR CHIANGMAI op 20 december 2013

20 december 2013.
Vandaag vertrekken we per trein naar het noorden. Chiangmai wordt onze reisbestemming.Duizend kilometer over de rails. In de ochtend koffers gepakt, kamer op geruimd en naar beneden getogen. De eigenaar hielp ons een handje met de koffers, die best z waar zijn hoor. Om kwart over een een tuk-tuk besteld. Voor 60 Baht worden we dan naar het station gebracht. In de tijd die we over hadden nog een mooie tempel bezocht, want daar kom je toch voor in Ayutthaya. Nog wat boodschapjes gedaan bij de SevenEleven en toen terug naar Baan Suan Guesthouse. In de prachtige tuin hebben we ons een comfortable plekje uitgezocht onder een prachtige boom met leerachtige grote bladeren. Bij de eigenaar lekkere geroosterde sandwiches besteld en 2 bekers heerlijke koffie en genoten van de rust, de tuin,  het sjilpen van de prachtige locale vogeltjes en de totale sfeer. Op de afgesproken tijd stond de tuk-tuk voor de deur om ons op te halen. De koffers werden door de driver naar de driewieler gebracht en we konden instappen. "Pas op je hoofd", ja dat moet je ook echt doen want die karretjes hebben een laag dak, je stoot je knar voor je het weet. Met een rotgang manouvreerde de driver( een jong vrouwtje) de tuk-tuk door het altijd drukke verkeer. In een twintig minuten stonden we voor het station. Het vrouwtje hielp ons de koffers het trapje op te sjouwen en

daar stonden we. Snel waren we het gebouwtje doorgesjokt. Het was keidruk, het leek er net op of heel Thailand met de trein mee wilde. Ook het perron was bomvol, tenauwernood konden we een  leeg bankje bemachtigen. Ruim een uur de tijd hadden we nog alvorens de trein zou komen. Op de tickets stond bij nadere inspectie keurig in het Engels vermeld welke wagon en welke stoelen voor ons bestemd waren. Wagon 9......stoel 13 en 14, die waren voor ons gereserveerd. Omdat je niet precies weet waar wagon 9 ongeveer zou stoppen heb ik het bij de dienstdoende perronchef nagevraagd. Op het perron is eigenlijk van alles te zien. Tientallen verschillenden mensen sjokten met hun vaak kleine koffertjes op wieltjes voorbij op weg naar een of andere bestemming. Allerlei versnaperingen kun je kopen. Op geregelde tijden brult een man door de luidsprekers dat er een trein in aantocht is met die of die bestemming. Dat geluid is zo hard en weergalmt door de holle ruimtes, een gesprek moet je gewoon beeindigen want daar is dan helemaal niets meer van te verstaan. Toen ik nieuwsgierig een rondje maakte met fototoestel in de aanslag liep ik langs een houten tafel waar een aardig grietje aanzat, beetje alternatief, knap bekkie, keek wat lodderig  maar helder uit haar mooie groenblauwe ogen. Haar kapsel was kort en krullerig. We raakten aan de praat. Ze was een Duitse en kwam uit Dresden. Reisde zoals vele meiden moederziel alleen. Ze vroeg me waar ik vandaan kwam, uit Holland zei ik in perfect Duits. Wohin fahren Sie jetzt.  Wir...meine Frau und ich fahren nach Chiangmai im Norden, was mijn antwoord. Vanzelfspekend vertelde ze ook waar zij naar toe ging. Sie reden gut Deutsch was haar volgende opmerking. Danke, zei ik. Wie lange reisen Sie in Asien was mijn volgende vraag. Drei oder vier Monaten, ich weiss noch nicht genau. Zo zie je maar....een meisje alleen......heel ondernemend. Verder wensten we elkaar een goed verblijf en viel Gesundkeit en namen afscheid.  Nou de trein rolde tien minuten over tijd het station binnen. De perronchef keek naar ons en wees naar rechts.....coupe 9 bevond zich in de twee na de laatste wagon. Het was een hele toer om de trein binnen te klauteren. De ijzeren opstap was nogal ver van het perron af. Maar we werden geholpen. Naar rechts moesten we met de koffers. Op ongeveer een derde van coupe 9 waren onze plaatsen. De koffer van Maukie kon net door het nogal smalle pad. De mijne moest ik boven de stoelen uittillen. Gelukkig kregen we een helpende hand van de conducteur, een grote lange man in uniform met pet op. Koffer van Maukie boven ons, de mijne aan de andere zijde (rechts) in het rek. "He....he.....we zitten", riepen we in koor. De trein zette zich in beweging. Langzaam tufte de enorme diesel het station uit met wel een veertien wagons achter  zich. Prachtig..........