DE NACHTTREIN NAAR CHIANGMAI LAATSTE ETAPPE.

Per trein naar Chiangmai is best een belevenis. Toen we goed en wel op onze stoelen zaten en de trein door het Thaise landschap rolde, gingen ons rijstvelden, kleine dorpjes, bebouwing, bossen, watertjes ja een heel scala aan bezienswaardigheden voorbij, die je wanneer je per vliegtuig reist gewoon mist. Alle ramen en deuren open. Je kunt gewoon gaan en staan waar je maar wilt. Haast alle wagons waren goed bezet met mensen voor diverse bestemmingen. Toen we reeds  een aantal kilometers gevorderd waren, kwamen er achterelkaar verkopers van  alles en nog wat langs. Op een speciale toon en manier prijzen ze hun waar aan. Van rijstmaaltijden, snoeperijen, speelgoeddingetjes, kaarten, boekjes, schriften, flesjes water, blikjes fris en bier ja echt de duvel en zn ouwe moer. Je verveelt je geen moment. Onze coupe was gevuld met een divers gezelschap. Veel Thaise mensen, verschillende Europeanen, Amerikanen, Canadezen. En veel meiden in groepjes of alleen. Wij denken dat de meisjes en vrouwen die in Azie reizen veel willen zien van landschap en bevolking. De mannen en jongens zoeken iets anders in Thailand. Die blijven in Patthaya, Bangkok en andere grote uitgaansplaatsen met veel vertier in bars, nachtclubs en stranden. Dat zoeken meiden beslist niet. De reis vlotte goed. Voor we het wisten was het 18.00 uur  en werd het donker. Met het ondergaan van de zon werd het ook wat frisser. Enkele ramen moesten zelfs gesloten worden. De avond vorderde. Het geloop van verkopers nam langzaam af. De mensen begonnen zich in te pakken. Mutsen met oortjes, petten, dekens, dikke jassen, alles wat maar beschermde tegen wind en kou werd tevoorschijn gehaald en aangetrokken. En daar zaten wij zonder dekens, zonder mutsen, zonder dikke jassen. Gelukkig had Mauke een fleece jasje bij de hand. De schrijver van dit blog ontfermde zich heel snel erover. Mijn vrouwtje had  toevallig een nogal warm vestje aan met lange mouwen aan. Lange tijd konden we ons redelijk weren tegen de kou. Om wat beweging te hebben zijn we om de beurten maar naar de toiletten gelopen, die vrij ver van ons verwijderd waren. Als man een plasje doen op zo'n toilet is een hele toer. De trein wiebelt, schudt, je wordt heen en weer geslingerd, ja je moet heel goed richten om er geen zooitje van te maken. Als vrouw heb ik geen ervaring. Om 23.00 uur heb ik de conducteur benaderd of alle ramen gesloten konden worden. De meeste gingen goed dicht, sommigen niet en kierden. Wind overal. Soms stopte de trein op een klein station tijdens de rit. Even verpozing. Een greep uit de plaatsjes langs de route: BanThaKli, Nakhon Sawan, TjemSeng, SilaAt, Den Chai, Lampang, Lamphur en uiteindelijk Chiang Mai. Juist toen we wilden gaan slapen nou ja proberen dan, kwam de aardige conducteur, ook gehuld in winterkleding ons zeggen dat we goed op onze spullen moesten passen. Tijdens de slaapperiode werd er heel vaak gejat, een groot probleem in de trein vertelde hij erbij. Handen op onze heuptassen en alert blijven, dat was wat wij deden. Met het uur werd het kouder. De wind gierde om onze hoofden, voelde heel akelig aan. In onze handbagage hadden we diverse

handdoeken. Die gebruikten we als hoofddoeken en dekentjes. Brrrrrrrrr. ja koud was het....brrrrrrrr. Maar die gekke doekjes hielpen ons toch te beschermen. We zagen er als een stel bizarre zombies uit. Tegen halfvijf liep de trein de voorstad van Chiangmai binnen. Om vijf uur arriveerden we op het station. Moe, verkleumd en hongerig. Gauw warme kleding uit de koffers gehaald. In de restauratie hebben we een ontbijt genuttigd en liters hete koffie gedronken. Onze lichaamstemperatuur steeg en steeg. We voelden ons weer behaaglijk. Met een taxibusje hebben we ons voor 100 Baht naar Awanahouse laten rijden.

http://www.mauke-henk.blogspot.com
http://www.campervrij2.nl