WE BEGINNEN AAN DE VLUCHT NAAR DUSSELDORF TE DENKEN.

De Mekongreis zullen we nooit vergeten.

 Woensdag 5 en Donderdag 6 maart 2014. Drie maanden van deze geweldige, maar vermoeiende reis zijn bijna om. We hebben er van genoten en het was spannend met veel afwisseling. Aanstaande maandag 10 maart zal het dan zover zijn, we vliegen 's avonds om vijf over acht vanaf Bangkok Suvarnabhumi naar Abu Dhabi met Air Berlin, vluchtnr.AB4025, daarna met Etihad Airwys naar Dusseldorf, vluchtnr.AB 4009, waar we om 6.35 u. aankomen. Onze zoon Ben komt ons dan ophalen en brengt ons naar Uden. Daar zijn we heel erg blij mee. De laatste dagen hier in Ban Phe zullen rustig verlopen. We zijn eigenlijk een beetje reismoe. Het guesthouse waar we nu zitten is goed te noemen. Huisje nr. 12 ligt rustig. Je hoort eigenlijk weinig of niets.Mijn verkoudheid waar ik eerder over sprak neemt af. Beetje hoesten...maar ik voel me stukken beter. Mijn eetlust is ook weer terug. Dus we zijn beide blij, tenslotte moet ik weer helemaal fit zijn voor de vliegreis. Vandaag houden we ons gemak, trouwens de temperatuur is er ook niet naar om veel te ondernemen.

Overpeinzing!

BAN PHE EEN AARDIG VISSERSDORP.

Zaterdag en Zondag 1 en 2 maart 2014. Heel vervelend........maar ik heb een dikke verkoudheid meegenomen uit Cambodja. In Siem Reap merkte ik het al. Beet hoesten en kuchen, verstopte neus enz.
Toen ik vanmorgen opstond voelde ik me loom en moe. Na het ontbijt kreeg ik slaap en ben gaan liggen. Heel vervelende hoestbuien, met kriebels van hier tot ginds, kreeg ik cadeau.

Alle tafeltjes op een oud singer onderstel.

Ik voelde me echt belabberd. In de middag zijn we het restaurant dat bij dit guesthouse ligt in gegaan en hebben wat gegeten. Daarna terug naar de kamer en snurken. Heel wat paracetamols moesten er aan te pas komen om me redelijk op de been te houden. Het vervelende van die tabletjes is, dat ik de ene na de andere hitte-explosie krijg. Het slapen 's nachts is soms heel vervelend, kriebelhoest aanvallen. Nu is het zondag en gaat het wat beter, al was ik niet van plan om veel uit te voeren. Wanneer we op 10 maart terugvliegen naar Nederland moet ik weer geheel de oude zijn. Dus....houd ik mijn gemak
Maandag en dinsdag 3 en 4 maart 2014.Nou de maandag was helemaal een petdag. Ik kreeg buikloop en voelde me heel slap. Hele dag niets gegeten alleen lauwe thee gedronken. Ik kon geen eten zien noch ruiken. Maukie heeft wat boodschapjes gedaan. Water voor de thee en brood. De Seven/Eleven is er goed voor. Vele uurtjes op bed doorgebracht, de enige plek waar ik bij de mensen was. Het was 's middags bloedje heet. De ene hitte explosie na de andere.

We hebben een totale rustdag gehouden.
Dinsdagmorgen voelde ik me een stuk beter. Ik kon zowaar weer ontbijten. Nog wat slap in de beentjes maar ik mag niet klagen. 'sMiddags een rijstgerecht genuttigd. We doen vandaag helemaal niks.

GUESTHOUSE M@C GARDEN IN BAN PHE.

Vrijdag 28 februari 2014.
Omdat guesthouse Christies maar voor 50% aan onze verwachtingen voldeed zijn we daar vertrokken. Het toilet spoelde nog steeds niet goed door, de trappen bevielen ons niet en het was te rumoerig. Gisteren hebben we voor twee nachten betaald.

Om zeven uur opgestaan. Ontbijtje klaagemaakt, dat doen we meestal op de kamer met het brood en het beleg dat we bij de seven/eleven halen. Kopje thee erbij en smikkelen. Het enige ding dat goed werkt in de badkamer van Christies is de douche. Helemaal niets op aan te merken. We hebben een heerlijke douche genomen en daarna eens gefilosofeerd hoe we het met de koffers en overige bagage zouden doen. We besloten om de rugzakken naar beneden te brengen en dan de eigenaar te vragen of hij de koffers voor zijn rekening wilde nemen. Toen we beneden in de bar kwamen was de eigenaar in geen velden of wegen te bekennen. Dus besloten we de koffers zelf maar te doen. Nou  dat was  een klus van jewelste. Vooral de grote koffer. Dat kreng is loeizwaar en onhandelbaar.

Samen maakt sterk, gaat hier goed op. De trap van drie naar twee is een onding, geen leuning en hij is vrij steil.Behoedzaam hebben wij mijn koffer, trede voor trede, laten zakken. Het duurde wel even maar we kregen het voor elkaar. Toen was de koffer van Maukie aan de beurt, die is wat kleiner en niet zo zwaar.Die was ook eerder beneden. Wel moesten we even uitrusten van de behoorlijke lichamelijke inspanning. De tweede trap had 1 voordeel, er was een leuning. Ook nu kostte het een behoorlijke inspanning om dedat was  een klus van jewelste. Vooral de grote koffer. Dat kreng is loeizwaar en onhandelbaar. Samen maakt sterk, gaat hier goed op. De trap van drie naar twee is een onding, geen leuning en hij is vrij steil.Behoedzaam hebben wij mijn koffer, trede voor trede, laten zakken. Het duurde wel even maar we kregen het voor elkaar. Toen was de koffer van Maukie aan de beurt, die is wat kleiner en niet zo zwaar.Hij was ook eerder beneden.

Wel moesten we even uitrusten van de behoorlijke lichamelijke inspanning. De tweede trap had 1 voordeel, er was een leuning. Ook nu kostte het een behoorlijke inspanning om de grote jongen beneden te krijgen, maar het lukte wonderwel. De kleine koffer was een makkie. In de bar van Christies hebben we zitten rusten. Nu moest er een tuk-tuk geregeld worden. Dat viel niet echt mee. Meestal heb je z'on karretje in een oogwenk.Alleen wilde het deze keer niet lukken. In Azie moet je met alles geduld betrachten. Men neemt de tijd. Uiteindelijk hadden we beet. Een vriendelijke jongen bracht ons naar ons nieuwe guesthouse.daardoor redelijk getemperd.trappen, ons huisje ligt in een parkje. We kregen sleutel nr.12. Die gaf toegang tot een ruime kamer met badkamer en een airco

. Nou die heb je hier wel nodig. De temperatuur is zeker boven 35 graden. Gelukkig heeft men veel gedaan om de middagzon wat te weren. Groen gaas is boven het straatje gespannen waar ons huisje aan ligt. Snel even twee stoelen georganiseerd, zodat we buiten kunnen zitten en lekker kunnen ontspannen in een heel rustige omgeving. In de middag zijn we Ban Phe wat gaan verkennen. Het vissersdorpje is niet door touristen ontdekt. Je ziet ze wel maar matig. Er zijn een paar pieren waar ferries en schepen vertrekken naar de eilanden voor de kust. Ko Samet is z'on eilandje pal voor de kust van Ban Phe. We hebben ons al georienteerd om een dagje Ko Semet te doen..

Gisteren in knop, nu open........