Vrijdag 28 februari 2014.
Omdat guesthouse Christies maar voor 50% aan onze verwachtingen voldeed zijn we daar vertrokken. Het toilet spoelde nog steeds niet goed door, de trappen bevielen ons niet en het was te rumoerig. Gisteren hebben we voor twee nachten betaald.
Om zeven uur opgestaan. Ontbijtje klaagemaakt, dat doen we meestal op de kamer met het brood en het beleg dat we bij de seven/eleven halen. Kopje thee erbij en smikkelen. Het enige ding dat goed werkt in de badkamer van Christies is de douche. Helemaal niets op aan te merken. We hebben een heerlijke douche genomen en daarna eens gefilosofeerd hoe we het met de koffers en overige bagage zouden doen. We besloten om de rugzakken naar beneden te brengen en dan de eigenaar te vragen of hij de koffers voor zijn rekening wilde nemen. Toen we beneden in de bar kwamen was de eigenaar in geen velden of wegen te bekennen. Dus besloten we de koffers zelf maar te doen. Nou dat was een klus van jewelste. Vooral de grote koffer. Dat kreng is loeizwaar en onhandelbaar.
Samen maakt sterk, gaat hier goed op. De trap van drie naar twee is een onding, geen leuning en hij is vrij steil.Behoedzaam hebben wij mijn koffer, trede voor trede, laten zakken. Het duurde wel even maar we kregen het voor elkaar. Toen was de koffer van Maukie aan de beurt, die is wat kleiner en niet zo zwaar.Die was ook eerder beneden. Wel moesten we even uitrusten van de behoorlijke lichamelijke inspanning. De tweede trap had 1 voordeel, er was een leuning. Ook nu kostte het een behoorlijke inspanning om dedat was een klus van jewelste. Vooral de grote koffer. Dat kreng is loeizwaar en onhandelbaar. Samen maakt sterk, gaat hier goed op. De trap van drie naar twee is een onding, geen leuning en hij is vrij steil.Behoedzaam hebben wij mijn koffer, trede voor trede, laten zakken. Het duurde wel even maar we kregen het voor elkaar. Toen was de koffer van Maukie aan de beurt, die is wat kleiner en niet zo zwaar.Hij was ook eerder beneden.
Wel moesten we even uitrusten van de behoorlijke lichamelijke inspanning. De tweede trap had 1 voordeel, er was een leuning. Ook nu kostte het een behoorlijke inspanning om de grote jongen beneden te krijgen, maar het lukte wonderwel. De kleine koffer was een makkie. In de bar van Christies hebben we zitten rusten. Nu moest er een tuk-tuk geregeld worden. Dat viel niet echt mee. Meestal heb je z'on karretje in een oogwenk.Alleen wilde het deze keer niet lukken. In Azie moet je met alles geduld betrachten. Men neemt de tijd. Uiteindelijk hadden we beet. Een vriendelijke jongen bracht ons naar ons nieuwe guesthouse.daardoor redelijk getemperd.trappen, ons huisje ligt in een parkje. We kregen sleutel nr.12. Die gaf toegang tot een ruime kamer met badkamer en een airco
. Nou die heb je hier wel nodig. De temperatuur is zeker boven 35 graden. Gelukkig heeft men veel gedaan om de middagzon wat te weren. Groen gaas is boven het straatje gespannen waar ons huisje aan ligt. Snel even twee stoelen georganiseerd, zodat we buiten kunnen zitten en lekker kunnen ontspannen in een heel rustige omgeving. In de middag zijn we Ban Phe wat gaan verkennen. Het vissersdorpje is niet door touristen ontdekt. Je ziet ze wel maar matig. Er zijn een paar pieren waar ferries en schepen vertrekken naar de eilanden voor de kust. Ko Samet is z'on eilandje pal voor de kust van Ban Phe. We hebben ons al georienteerd om een dagje Ko Semet te doen..
 |
| Gisteren in knop, nu open........ |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten