De
tempel Angkor Wat is een
hindoeïstische tempel in de
Cambodjaanseprovincie Siem Reap, en wordt beschouwd als het grootste religieuze bouwwerk ter wereld
[1]. De tempel is een van de belangrijkste overblijfselen uit de periode van het
Khmer-rijk.
[1] De tempel lag in de hoofdstad van het rijk, die tegenwoordig ook
Angkor genoemd wordt, maar door de Khmers zelf Yasodharapura.
Het monument van Angkor Wat berust op een bouwstijl die terugvoert op de stichting van de eerste steden en tempels in het gebied.
De maximale hoogte van het monument is 65 meter en het beslaat een oppervlakte van 1 km². De onderste etage is 3,2 m hoog en meet 187 bij 215 meter. De middelste etage is 6,4 meter hoog en meet 100 bij 115 meter. De bovenste etage is 12,8 meter hoog en meet 75 bij 73 meter.
Voor de bouw van het Angkor Wat zijn vijf tot tien miljoen op elkaar gestapelde stenen gebruikt, sommige ruim 1.500 kg zwaar. Er werd als materiaal 2 soorten
zandsteen gebruikt, die van een heilige berg 45 km noordoostelijk gelegen
steenhouwerij kwamen. In de meeste blokken steen zijn gaten van 2,5 cm doorsnede en 3 cm diepte gevonden. Een theorie zegt dat dit gebruikt werd voor een metalen verbinding tussen de stenen, het kan echter ook zijn dat in deze gaten hout werd geslagen om transport met behulp van
olifanten mogelijk te maken. Een andere theorie is het gebruik van speciaal gegraven
kanalen. Er bevinden zich namelijk kanalenstelsels die verbonden zijn door korte stukken weg of rivier, die van de groeve recht naar het tempeldomein leiden. De kanalen, waarvan een deel ook vandaag nog vol water staat, zouden van de negende tot de dertiende eeuw als transportroute voor bouwmaterialen hebben gediend, niet alleen voor de bouw van de tempel maar ook voor die van andere monumenten in de heilige stad. Of de blokken steen door vlotten of andere vervoersmiddelen werden verplaatst is niet duidelijk.
[1]
Er zijn dus twee theorieën over hoe de stenen naar het Angkor Wat werden gebracht: van de groeve naar een meer en dan stroomopwaarts de Siem Reap-rivier op (90 km), of via kanaalsystemen (40 km).
[1]
Het monument is omgeven door 5 naar de windrichtingen georiënteerde hoven, die telkens een beetje hoger liggen. Het buitenste hof wordt omgeven door een muur en een gracht. Het centrale complex heeft op de 4 hoekpunten torens met lotusvormige spitsen. In het centrum bevindt zich de hoofdtoren van 42 meter hoog. De toegang tot de tempel was via het oosten door een aarde-wegje en via het westen op een weg aangelegd door zandsteen.
Maandag 17 februari 2014 VERVOLG. Om negen uur hadden we met de tuk-tuk driver afgesproken. Voor 12 dollar zou hij met ons de kleine tour doen. Om acht uur hebben hebben we ons dagelijks ontbijt gedaan.
Klokslag negen uur reden we uit Siem Raep weg. Onze tuk-tuk driver is een rustige rijder, die overal tussendoor kruipt en precies weet wat hij doet. Met zijn zeer luide claxon maakt hij iedereen aan het schrikken.Met een half uur stonden we bij de loketten waar je een ticket moet kopen. Voor 20 dollar krijg je een toegangsbewijs compleet met pasfoto, die even gemaakt wordt.
Je kunt er verschillende bezoekerskaarten kopen. Weekkaarten, 3 dagen tickets en een normale kaart voor een dag. Wij vonden 1 dag lang genoeg. Als je eenmaal voorzien bent van een geldig toegangsbewijs gaat de tuk-tuk driver met je opweg.Het complex is niet te belopen. Bussen in allerlei maten en soorten rijden af en aan
. De tuk-tuks hebben echter de overhand. Ook zie je jonge mensen op fietsen. De Angkor Wat tempel was de eerste die we bezochten. Via een breed lang stenen pad van duizenden rotsblokken word je er naartoe geleid. Gelukkig was het matig warm, de zon was een beetje verduisterd.
Toen we het tempelcomplex via allerlei houten trappen binnen traden, waren we stil. Ongelooflijk wat hier mensen tot stand gebracht hebben. In de enorme zandstenen blokken waarmede de muren zijn opgetrokken de mooiste versieringen, meestal strijders met hun wapentuig en strijdkarren compleet met paarden.
Deze tempel is zo kolossaal, zo uitgebreid, zo indrukwekkend, je wordt er gewoon stil van. We kunnen nog steeds niet bevatten dat dit allemaal door mensen is gebouwd. Hele legers van bouwvakkers en slaven en olifanten moeten hier bezig zijn geweest. Ook de bedenkers van dit alles moeten zeer knappe architecten zijn geweest.
Ruim 2 uur hebben we hier rondgekeken, daarna zijn we rustig naar onze tuk-tuk driver teruggelopen. Toen we het complex verlieten heeft een aardige host foto's van ons genomen.
Bij de kleine tour die wij deden kom je langs vele tempels, het zijn er eigenlijk teveel om te bezoeken. Vanuit de winderige tuk-tuk kijk je je ogen uit en beleef je iets dat je nooit in je leven eerder hebt meegemaakt.
Via de Victory Gate, een soort dam met een poort met enorme houten deuren, wandel je langs een enorme beeldenrij aan beide kanten van de weg. Links en rechts grote watervijvers, die je kunt bevaren. De grote onwerkelijke zandstenen beelden kijken je met hun bolle kijkers nogal duf aan. Heel veel van die beelden zijn in de loop der eeuwen onthoofd of vreselijk mismaakt.
Maar dit moet je zien, beleven en in je opnemen. Na de laatste tempel "BAYON", de meest mooie die we zagen waren we eigenlijk tempelmoe. Tijdens ons bezoek werd gevraagd door een Chinees stel of we wat foto's van hun wilden nemen, hebben we gedaan. Zij hebben ons op de gevoelige plaat vastgelegd
. Onze tuk-tuk driver bracht ons na de Bayon naar de Ta Prohm Kel. Via een poort met tientallen verkoopsters van allerlei waar, die je het soms behoorlijk lastig maakten, betraden we het terrein in de bossen. Een lange rechte laan liep de bossen in. Een tempel of iets wat er op leek zagen we niet. Een shuttelbusje was er niet. De lucht trilde van de warmte en we waren eigenlijk tempelmoe. Dus........we zijn terug gelopen naar onze tuk-tuk en hebben gezegd dat we er toch wel genoeg van hadden.
De driver lachte een beetje en begreep het. Om 13.00 uur stonden we weer in ons guesthouse. Rest van de middag geluierd en wat geslapen. Tegen vijf zijn we de stad ingelopen. Het was er druk. De temperatuur was dragelijk maar toch wel warm. We hebben geld gehaald bij de Cambodian-Asia Bank, 5 dollar kosten, dat is 2%. Op de derde etage van de shopping Mall "Lucky Mall" hebben we op een bijzondere maar dure manier gegeten. Voor 6.50 dollar per persoon kun je zoveel eten en drinken wat je maar wilt. Je haalt wat je lekker vind. Neemt plaats op de krukken die voor een lopende band staan en krijgt een grote kop soep voor je neus die je op een kookplaat kunt warm en gekookt houden. Van de lopende band haal je bordjes met etenswaren en vult je soep ermee. De Cambodiaanse mensen zijn er dol op, wij konden het niet zo waarderen, maar het was weer eens wat anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten