Volle dag Vientiane op 30 januari 2014.
Vannacht hebben we goed geslapen. Dat doen we normaal ook wel, maar in een nieuw guesthouse en een ander bed kan soms problemen geven. Gister was een reisdag. En.....dat kan heel vermoeiend zijn. Beetje stress, komt het wel allemaal goed, met koffers sjouwen, enz.enz. Allemaal faktoren die niet in je koude kleren gaan zitten. Over de temperatuur gesproken. We slapen onder een laken en 1 deken. Overal waar we tot nu toe geweest zijn waren het er meer. Hier zou een pak dekens van drie bv......veel te warm zijn.De thermometer is behoorlijk opgelopen. In Vientiane is het zelfs behoorlijk warm. Jasjes zijn beslist niet nodig. Heerlijk. Rond 8 uur opgestaan en een lekkere douche genomen. In "Word" heb ik het verhaal voor dit blog geschreven en sla de boel telkes op. Normaal doe ik dat direct in het blog. Gister had ik de hele dag gemaakt. Ook als concept opgeslagen en toen viel de internet verbinding weg. Mijn concept heb ik niet meer kunnen vinden. Dus moest alles opnieuw. En dat doe ik nu in Word. Sla het in "Mijn documenten"op en kan het altijd terugvinden. Met kopieeren en plakken zet ik het dan op een nieuw concept in het blog. Vanmiddag zijn we de straat opgegaan. Ohhhhh......wat is dit anders dan Vang Vieng. Groot en druk, lange straten, overal rotzooi, open riolen soms, eetschuren en tentjes, hotels, veel verkeer, grote en kleine gebouwen en veel heel veel lawaai. Wat heel storend is en wat flink het straatbeeld bepaald, dat zijn de strengen elekticiteit kabels die laag langs de gebouwen hangen.
Foei en foeilelijk. Bangkok leek toch anders, ook daar was wel rotzooi en kluwen kabels, maar toch anders. Wat ons ook is opgevallen in Laos, dat is de enorme rotzooi langs de wegen, plastic zakken en zakjes, plastic bekertjes, plastic flessen en flesjes. Je vindt dit onafbreekbare afval door heel Laos. Jammer......daar zouden ze iets aan moeten doen. Maar toch vinden we Laos leuk en Vientiane een bezoek waard. We zijn beslist niet negatief. Ook wij hebben tijdens lunchtijd gegeten in een eetschuur, een nette hal, met vele tafeltjes en stoeltjes en heel veel personeel.
In deze eetschuur telde ik wel over de veertien meisjes, jongens en vrouwen. Het eten was voortreffelijk, rijst met fried vegetables, overheerlijk. De wifi-internet verbinding werkte goed en was snel. Na ons blog gepubliceerd te hebben zijn we weer aan de wandel gegaan. Wat een mensen in deze stad. Bij een hoofdweg moesten we oversteken. Als je denkt dat dit makkelijk is heb je het mis. Een lange stroom auto's en scooters zul je moeten trotseren en dat is verrekte moeilijk. Kijken en wachten zijn de ingredienten. Als je een gaatje in de stroom ziet......direct naar de overkant, doen....... anders sta je er morgen nog. Aan de andere zijde van de hoofdstraat ontdekten we een groot tempelcomplex. Via een witte poort met zwaar traliehek zijn we naar binnen gelopen.
Prachtige bouwwerken, versieringen, drakenkoppen, tempels en tempeltjes en veel monniken hebben we daar aangetroffen. Het grote tempelgebouw wilde ik beslist zien. Mijn meisje niet, zij is tempelmoe. Maar ik wilde deze beslist van binnen zien. Maukie is op een trapje aan de zijkant van het gebouw gaan zitten......lekker in de schaduw en met zicht op de palmen en andere mooie bouwsels
.
Bij de hoofdingang heb ik de schoenen uitgedaan en ben op mijn sokken naar binnen gewandeld. Je komt dan in een ruimte waar de rust en devotie vanaf druipen. Alles is rood en geel. Goud is wat er blinkt. De ruimte heeft dikke pilaren, aan beide kanten een looppad en 1 centrale binnenruimte die uitkijkt op het altaar
.Toen ik uit het tempelgebouw naar mijn meisje liep zag ik drie jonge monniken. We raakten aan de praat. In gebrekkig Engels vroegen ze mij waar ik vandaan kwam."Holland", was mijn antwoord.
Ze knikten.....maar ik zag aan hun houding dat ze niet wisten waar dat nu was. Ik probeerde ze het uit te leggen. Ging vrij moeilijk maar het lukte. "You know where France is", ja dat wisten ze. "North from France is Belgium and then Holland". Ze knikten en knikten, begrepen het en wilden toen weten hoe ik heette. "My name is Henk", ze probeerden het na te zeggen. "Genk".....kwam er uit. Dus in het Laotiaans heet ik Genk of Genkie. Leuk of niet? Nu wilde ik dingen van hen weten. Ik vroeg ze hoe jong zij waren. De jongste was 15 jaar, de monnik links van mij 20 en de monnik rechts van me 22. Dus allemaal vrij jong. Later kwam er nog een vierde monnik bij.
Hij sprak perfect Engels en legde uit wat zij zoal als monnik deden. Vooral studeren en leren over Boedda. Ze vroegen ook of ik belangstelling had om er kennis van te nemen. "Maar alles is in het Laotiaans", repte ik. "We have an english version". "Come with us in the building and read the book". Ze hadden me graag meegenomen. Maukie hield zich afzijdig en ik zag aan haar dat ze daar beslist geen zin in had."I come back later", was mijn grote smoes. "When, do you come". Misschien morgen, antwoordde ik. "Okay, okay,.......see you".
We namen afscheid van elkaar en de monnik die perfect Engels sprak, bedankte ons hartelijk. Na nog wat foto's gemaakt te hebben zijn we gegaan. Dit was de eerste keer dat we met de monniken gesproken hebben, zo uitgebreid. Om 18.00 uur waren we terug in Haysoke Guesthouse.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten